Bigarren gutuna

Audioa hemen:

2010-10-19

Osaba maitea,

Pasa dira hamabost egun azkenekoz idatzi nizunetik. Baina badakizu, egunez egun, egunak gero eta laburragoak diren arren, egunak gero eta luzeago egiten zaizkigu. Urtaroen kontua izango da.

Niretzako, asteburu honetan hasi da udazkena. Ostiralean, Donostian teatro obra bat ikusten ari nintzela, telefono hotsak baino ugari eta gogaikarriago egin zitzaizkidan eztul hotsak. Eta dozena erdiri jo zien sakelekoak. Larunbatean, berriz, Durangoko jaietan, hostoek jendeak baino dantza gehiago egiten zuten. Eta Anbotoko Mari txubaskero eta mendiko botekin agertu zen txosnetan.

Zer berri Afrikako irla tipian? Azken gutunean diozunez, faltan botatzen dituzu zure beste bi iloben aurka jokatzen genituen mus partidak. Nahiz eta beti irabazten ziguten, kabroiek. Orain xakean aritzen omen zara, bakarrik, ordenadorearen aurka. Eta hala ere, galtzen segitzen duzu. Ez utzi entrenatzeari osaba, agian laster berriro jokatuko baitugu, Afrikako irla tipian, ala mapetan agertzen ez den herrian. Eta zu lasai egon, ze musa, bizikletan ibiltzea bezalakoa da, behin hasita, bizitza guztian galduko dugu.

Bestelakoan zaharrak berri. Txileko mineroak atera zituzten zulotik, eta Espainiako egunkari batek Otegi elkarrizketatu du zuloan. Diote Madrilen eta Gasteizen, ez duela ezer berririk esan. Arrazoi osoa dute, zulora sartu zutenean ere, gauza berdinak esaten baitzituen. Agian idatzi beharko genioke Arnaldori, esanez, diskurtsoa aldatu beharko lukeela, zulotik atera nahi badu, behintzat.

Eta holaxe, 15 egun barru idatziko dizut berriz, egunak gero eta laburrago, eta luzeago,. Tira, nahiago baduzu, umeek bézala zenbatuko ditugu. Aurrekoan Mirentxok ez zuen ulertzen zenbat ziren 15 egun. “15 aldiz lo” esan nion orduan, eta lasai gelditu zen. “Laster da hori”, esan zuen. Horixe ba, 15 lo barru arte, osaba. Laster laster arte,


Josu


p.s. Ideia zoragarria Altzurukuko jainkosari larrosak oparitzearena, osaba. Alergia die.

Lehen gutuna

Audioa hemen.

2010-10-04

Osaba maitea,

Denbora ziklikoa da. Dena dator bueltan, eta baita iraila ere. Heldu dela ohartu naizenerako joan da berriz. Eta urria etorri. Eta itzuli naiz Donostiara; itzuli dira unibertsitateko klaseak, irratiko astelehenak, aterkiarekin ateratzeko egunak, eta sosik gabe itzultzeko gauak.

Irratian ere, Garik zioen bezala, ezer ez da berdin. Orain arratsetan ari gara. Eta gitarra jubilatu dut. Sei urte sei sokari eragiten nahikoa da, nik uste. Gainera, orain gizon inportantea naiz, osaba. Krisian gauden arren, orkesta oso bat jarri dit Euskadi Irratiak. Hori bai, kantu bakarra dakite. Entzuten ari zaren hauxe. Baina gustatzen zait ; Brassensena da, « Le pornografe du fonografe, le polizon de la chanson ». Polita da, ezta ? Nik nahi nuke izaten jarraitu, “Le pornografe du phonografe”, Fonografoaren pornografoa. Eta “le polizon de la chanson”. kantuaren polizoia. Nahiz eta euskaraz ez duen errimatzen.

Tere Beloki oso guapa ikusi dut. On egin dio abuztuak. Arantxari ostera, uste dut ile zuri gehiago atera zaiola buruan. Zugatik galdetu dit, eta esan diot, betiko lekuan segitzen duzula, Afrikan, Sao Tomeko irla tipi horretan. “Ze ondo han! Aterki beharrik gabe, beti eguzkitan”, esan du. Badakizu, adin batetik aurrera, hondartzak eta zoriona elkarren sinonimo direla uste du jendeak. Batez ere emakumeek. Bereziki irailean. Eta generalki, konturatu gabe, urria heldu denean.

Nik esan diot, ez jartzeko triste. Uda bukatu arren, urte guztia izango dela udaberria.

Zeren denbora ziklikoa da, osaba. Beraz, Hamabost egun barru idatziko dizut berriro, astelehenez, eta kontatuko dizut zertan diren Euskal Herriko berriak eta gure etxeko zaharrak.

Maite zaitu,


Josuk

P.S. Athleticek galdu egin zuen atzo. Eta gure beste partiduan… erremate faltan gabiltza oraindik.