Osaba maitea;
“Astelehena, astelehena, astelehena. Astelehena, usteletan ustelena.” Hola kantatzen zuen Oskorrik. Eta ze arrazoi! Komentzituta nago, Korrika bukatu osteko egun batean idatzi zituela Natxo De Felipek bertso horiek. Izan ere, atzo Korrikaren bukaera Donostian bizi ostean, milaka lagun izango gara gaur hanketan eta urdailean izugarrizko agujetak ditugunok. Kriston astelehena. Ustelena.
Hala ere, merezi izan zuen. Mundu osoan ezagutzen ditudan ekimen kolektiboetan politena da Korrika. Eta Euskal Herria esistitzen ez dela dioten miope kulturalei erakusteko froga definitiboa. Herri oso bat ikusten duzu lasterka, pozik, kantari, izugarrizko rollo onean, eskutik eskura pasatzen den hizkuntzaren bidez lurraldea pausoz pauso konkistatuz. Eta sekula gelditu gabe. Denbora eta espazioa, biak lortzen ditu euskararentzat Korrikak. Sinbolikoki bonba hutsa. Sozialki lurrikara. Ez dakit nori okurritu ote zitzaion, baina Koka Kola asmatu zuena baino harroago egon beharko luke.
Oraintxe, burura etorri zait agian zuk ez duzula sekula Korrika ikusi. Eta interneten sartu naiz, jakiteko noiz ospatu zen lehena. 1980an izan zela dio ordenadoreak. Beraz, 85ean Euskal Herritik arrankatu zintuzten arte, izango zenuen aukerarik parte hartzeko, Iparraldetik pasatzen zenean. Pantailan ikusi dut urte hartan, 85an, Atharratzen hasi zela, hain justu. Eta han imaginatu zaitut bat-batean, petoa jantzita, begi beltzak bixi-bixi eta oraindik buruan ilea duzula, lekukoa Altzurukuko artzain-jainkosaren bati pasatzen.
Baina bukatu da aurtengoz. Eta orain beste lasterketa batzuetan murgilduko da jendea; hauteskundeetan adibidez. Ez dakit azken asteotako berriak jarraitu dituzun, osaba. Baina espainolak gero eta pitzatuago daude. Burutik jota erabat. Lehengo egunean, hainbat mediok argitaratutako artikulu batean, Bildu-ren Bilboko zerrendan bigarren postuan doan neskaren kontrako froga gisa zera erabiltzen zuten; Facebookean, Floren Aoiz eta Arnaldo Otegiren laguna dela. Sinestezina. Egunen batean, zerrenda kutsatuei buruzko komedia surrealista bat egin beharko genuke; edo Steven Spilberri eskatu; Juduei “La lista de Schindler” egin bazien.... zer gutxiago!
Gisa guziz, uste dut alde positiboren baduela espainolen paranoia guzti honek. Eta da, egoera normalean hautagai legez sekula aurkeztuko ez litzateken jende asko ardurak hartzera bultzatu duela. Jende ez politikoa. Herritar arrunt eta erresponsableak. Ni, esaterako, izugarri pozik nago Bildu-ren Bilboko zerrendarekin. Lehen postuan doana, Txema Azkuenaga abokatu independentea, nire txikitako lagun maite baten aita izanik, ondo ezagutzen dudalako. Eta Iñaki Azkunaren harropuzkeri, populismo eta politikeri profesionalaren aurrean, Txema, gure auzoko Txema, justu kontrako muturra da. Hurbila, entzuten dakiena, umila, igande eguerdian periodikoak eta ogia erosita etxera bidean aurkitzen duzunean, bi musu eta irriparre bat oparitzen dizkizuna. Imaginatzen dut bere alabarentzako ez dela goxoa izango hemendik aurrerakoa; edozer gauza asmatuko baitute Txemari buruz; manifa batera joan zela 97an, edo facebook-en Floren Aoizen laguna dela edo igandetan, ogiarekin batera BERRIA eta GARA erosten dituela. Baina animatuko dut nik. Konbentzituta nagoelako Txema Azkuenaga, inoiz Bilbok izan duen alkaterik onena izango dela.
Noski, hori, aurkezten uzten badiote. Izan ere, Oskorrik zioen bezala: “Bihar ikusiko da zer dagoen berri; jakintsuenak ere ezin du igerri.”
Besarkada handia osaba.
J
p.s. Pitxitxi erditu dela esaten zenidan aurreko gutunean. Etxea katukumez beteta izango duzula pentsatzean, duda tonto bat etorri zait: Afrikan katuak ze kolorekoak dira? Beltzak?
“Astelehena, astelehena, astelehena. Astelehena, usteletan ustelena.” Hola kantatzen zuen Oskorrik. Eta ze arrazoi! Komentzituta nago, Korrika bukatu osteko egun batean idatzi zituela Natxo De Felipek bertso horiek. Izan ere, atzo Korrikaren bukaera Donostian bizi ostean, milaka lagun izango gara gaur hanketan eta urdailean izugarrizko agujetak ditugunok. Kriston astelehena. Ustelena.
Hala ere, merezi izan zuen. Mundu osoan ezagutzen ditudan ekimen kolektiboetan politena da Korrika. Eta Euskal Herria esistitzen ez dela dioten miope kulturalei erakusteko froga definitiboa. Herri oso bat ikusten duzu lasterka, pozik, kantari, izugarrizko rollo onean, eskutik eskura pasatzen den hizkuntzaren bidez lurraldea pausoz pauso konkistatuz. Eta sekula gelditu gabe. Denbora eta espazioa, biak lortzen ditu euskararentzat Korrikak. Sinbolikoki bonba hutsa. Sozialki lurrikara. Ez dakit nori okurritu ote zitzaion, baina Koka Kola asmatu zuena baino harroago egon beharko luke.
Oraintxe, burura etorri zait agian zuk ez duzula sekula Korrika ikusi. Eta interneten sartu naiz, jakiteko noiz ospatu zen lehena. 1980an izan zela dio ordenadoreak. Beraz, 85ean Euskal Herritik arrankatu zintuzten arte, izango zenuen aukerarik parte hartzeko, Iparraldetik pasatzen zenean. Pantailan ikusi dut urte hartan, 85an, Atharratzen hasi zela, hain justu. Eta han imaginatu zaitut bat-batean, petoa jantzita, begi beltzak bixi-bixi eta oraindik buruan ilea duzula, lekukoa Altzurukuko artzain-jainkosaren bati pasatzen.
Baina bukatu da aurtengoz. Eta orain beste lasterketa batzuetan murgilduko da jendea; hauteskundeetan adibidez. Ez dakit azken asteotako berriak jarraitu dituzun, osaba. Baina espainolak gero eta pitzatuago daude. Burutik jota erabat. Lehengo egunean, hainbat mediok argitaratutako artikulu batean, Bildu-ren Bilboko zerrendan bigarren postuan doan neskaren kontrako froga gisa zera erabiltzen zuten; Facebookean, Floren Aoiz eta Arnaldo Otegiren laguna dela. Sinestezina. Egunen batean, zerrenda kutsatuei buruzko komedia surrealista bat egin beharko genuke; edo Steven Spilberri eskatu; Juduei “La lista de Schindler” egin bazien.... zer gutxiago!
Gisa guziz, uste dut alde positiboren baduela espainolen paranoia guzti honek. Eta da, egoera normalean hautagai legez sekula aurkeztuko ez litzateken jende asko ardurak hartzera bultzatu duela. Jende ez politikoa. Herritar arrunt eta erresponsableak. Ni, esaterako, izugarri pozik nago Bildu-ren Bilboko zerrendarekin. Lehen postuan doana, Txema Azkuenaga abokatu independentea, nire txikitako lagun maite baten aita izanik, ondo ezagutzen dudalako. Eta Iñaki Azkunaren harropuzkeri, populismo eta politikeri profesionalaren aurrean, Txema, gure auzoko Txema, justu kontrako muturra da. Hurbila, entzuten dakiena, umila, igande eguerdian periodikoak eta ogia erosita etxera bidean aurkitzen duzunean, bi musu eta irriparre bat oparitzen dizkizuna. Imaginatzen dut bere alabarentzako ez dela goxoa izango hemendik aurrerakoa; edozer gauza asmatuko baitute Txemari buruz; manifa batera joan zela 97an, edo facebook-en Floren Aoizen laguna dela edo igandetan, ogiarekin batera BERRIA eta GARA erosten dituela. Baina animatuko dut nik. Konbentzituta nagoelako Txema Azkuenaga, inoiz Bilbok izan duen alkaterik onena izango dela.
Noski, hori, aurkezten uzten badiote. Izan ere, Oskorrik zioen bezala: “Bihar ikusiko da zer dagoen berri; jakintsuenak ere ezin du igerri.”
Besarkada handia osaba.
J
p.s. Pitxitxi erditu dela esaten zenidan aurreko gutunean. Etxea katukumez beteta izango duzula pentsatzean, duda tonto bat etorri zait: Afrikan katuak ze kolorekoak dira? Beltzak?
