Bosgarren Gutuna

2010-12-17

Osaba laguna,


Itzuli nintzen Irlatik, hogei graduri “hotz” deitzen dioten lekutik; lurrez inguratutako beste irla honetara iristeko; zero graduri “fresko” esaten zaion lekura.


Irlan, hangoan, badakizu Fidelek jabetza pribatua, arrazismoa eta denbora abolitu zituela aspaldi; eta horregatik gustura ibili naiz, rona eta eguzkitako krema konpartituz, eta erlojurik gabe.


Zure begiak eraman nituen, agindu nizun bezala. Eta paseatu nituen Habanako malekoitik eta zine areto zaharretatik. Irla bi ziruditen, zure begi beltz haiek, denari adi adi so; eta akorduan daukat nola esan zidaten, Vedadoko bi neska kantarik, euren etxeko sukalde zaharrean , «Ai! Bi irla jostari horien jabea hona ekarri ahal bagenu ! Ederto zainduko genuke guk hemen». Izan ere, kubatarrentzat, pobreak eta beltzak badira batez ere, maitasuna ez da arrazionamendu kartilatan sartzen. Urrik banatzen dute, tonaka, daukatena eta are gehiago. Eta bi kantariak, pobreak eta beltzak ziren zure begiak bezala. Eta habanerak kantatzen zituzten; Dulce Maria Loinazenak, eta Xabier Leterenak.


Egun batez, behin Sao Tomera jendea laguntzera joan, eta bizitza salbatu zizun medikua bisitatu nuen. Bere txakur inseparableari, "Basko" izena jarria zion, bere hitzekin esateko: "fideltasunagatik".


Pinar del Rioko guagua geltokian gelditu nintzen berarekin, eta bizarduna, txiki xamarra eta oso guapoa nintzela esan arren, kosta egin zitzaion jende artean ni errekonozitzea. Gero esan zidan, emandako deskribapena perfektua zela, baina norbait helduagoa espero zuela. “Alfonsok esan zidanez bere lagun handi bat zetorrela Kubara... Bere adineko norbait irudikatu nuen”.


Azaldu nion, Mariek behin elkarrizketa batean esan zuen bezala, laguntasunak ez duela zer ikusirik belaunaldiekin; etsaien trikimailua baino ez dela hori; eta zu osaba gisa adoptatu zintugula, bai, baina osaba baino, laguna zarela lehenik. “Urrun dugun bihotzeko lagun”, Ruperrek kantatuko lukeenez.


Joan den ostegunean entzun nuen bera, Ruper, Bilboko Kafe Antzokian. Orduan sentitu nuen definitiboki arribatua nintzela lurrez inguratutako irla honetara. Izan ere, ederto daki Ruperrek nola egin zero gradu “fresko” baino, “epel” izan daitezen. Eta ederto daki lagunei kantatzen; Bernardo edo Joseba izeneko bere anaiei, edo Mikel deitzen den osaba zaharrari.


Guk ere, kontzertutik ateratzean, kantuan segitu genuen, rona konpartituz eta erlojurik gabe. Habanerak ere kantatu genituen, Dulce Maria Loinaz eta Xavier Leterenak. Asko ari gara mejoratzen osaba; beraz, hasi zaitez ensaiatzen, etortzen zarenean, zeuk egin beharko duzu eta bigarren ahotsa.


Besarkada handia, eta muxu bat Marieri,


Josu


P.S. Liburu batzuk barrura sartuta, botila bat bota nuen Karibeko hondartza batean itsasora, Sao Tomerako. Baina merkeegiak dira liburuak Kuban, eta gehiegi pisatzen zuen botilak. Hondoratuta egongo da Atlantikoan, segur aski, altxorrez betetako itsasontzi piraten ondoan.

1 comentario:

  1. Loba maitea,

    Parece que es un primero de enero más de continuación de todos nuestros sueños. Me lo parece porque se me paró el tiempo y ya no sé de años, no los cuento. En casa he puesto la música de "los días que no trabajo", como dice Marie: Urepeleko artzaina..; Bizkaia Maite..; Sarri, Sarri...; Ze urrun dagoen Camerun..; Itsasontzi baten Euskal Herritik kanpora...

    Quiere decir que va ser un día tranquilo, goxoa, y que yo no voy andar corriendo y embrutecido como un obrero esclavo. Ella, Marie, ha arrancado el día con marcha y, después de llevarle el zumo a la cama, ha hecho un café delicioso que nos ha puesto las pilas. La gente de aquí, de la isla, anda desde la una de la mañana camino a las playas, con el "fernel", para "lavarse" de los pecados de 2010 y de "lo viejo". De los pecados puede ser, que la naturaleza humana perdona algunas veces. Pero querer lavarse de "lo viejo" es como una ilusión política moderna ( o un cuento español de los post-franquistas). Hace falta algo más que lavarse en la playa para acabar con la pobreza y la dominación. En eso erramos mucho las gentes de todas las islas y de todos los pueblos.

    En las playas habrá hoy más personas que arena (muchos "pecadores"). "Lo viejo" seguirá siendo parte de nuestras sombras. Las guerras de ayer voverán a pedir soluciones y las teorías de "El Capital" tendrán que seguir siendo estudiadas, reformuladas, ahora con la pérdida de poder de presión del proletariado que tiene que enfrentarse al patrón y a esos fácticos de las finanzas. "Lo viejo" seguirá siendo parte de nosotros mismos, loba maitea.

    Hace sol en la isla. Sigo mirando al mar, sondeando con la mirada las olas, por si llega la botella de ron popular con tu mensaje. Mucha gente espera...cartas, declaraciones...Y que vayamos realizándo los sueños.

    Desde la otra isla, un beso.

    Hire Osaba

    PS: Me encantó que me quieras como amigo, además de como Osaba, y que seas joven y yo viejo.

    ResponderEliminar